پیوند قرآن با صحیفه سجادیه

امام سجاد (ع) در آن دوران تاریک و اختناق بعد از عاشورا، در چهره دعا و مناجات راهی نو را در عرصه میدان رویارویی با سیاستهای اموی گشود و با برنامه ریزی ها و سازماندهی های خویش به ایفای نقش رسالت خود در آن عصر خفقان و بیداد و ستم، خوشگذرانی و عیاشی و شرابخواری، بی تفاوتی و شیعه کشی و شیعه زدایی، دوره تخریب اندیشها و آمیختن مبانی اندیشه و تفکر اسلامی با اوهام و خرافات ، سنگر مناجات و دعا، بهترین وسیله برای حفاظت اسلام بود آری امام (ع) در عصری بود که دشمن بین او و امتش فاصله انداخته بود و خود یکه تاز میدان بود و اسلام را آنگونه که خود می خواست معرفی می نمود و مردم را به همان سویی که خود طالب آن بود سوق می داد بنابراین علی بن الحسین (ع) مبارزه فرهنگی آرام در عین حال ریشه کن کننده ای را آغاز نمود و با این عمل نشان داد که راه مبارزه تنها شمیشیر نیست و براستی صحیفه سجادیه که در حقیقت انجیل آل محمد (ص) است همچون سد محکمی در حمایت از اسلام و پاسداری از آن ایستاد و امت اسلامی را به آزادی و نجات از دست معصیت و ذلت و رسیدن به عزت از طریق اطاعت از خداوند و آفریدگار جهان هستی دعوت نمود این صحیفه مکرمه، همچون گوهری در صرف فضیلت در تمامی اعصار و قرون روزگار می درخش و مبانی اعتقادی و توحیدی، اندیشه های سیاسی و اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی اسلام ناب در آن جلوه گر است آنچه ما اکنون از صحیفه در اختیار داریم مشتمل بر پنجاه و چهار دعاست که هر دعا، خود یک نیایش ویژه است . این صحیفه نورانی، از جهت تعدد موضوع در نیایشهای خود شبیه قرآن است همان گونه که قرآن در برگیرنده مجموعه ای از توحید و معارف الهی، داستانها و قصص پند و موعظه، انذار و تبشیر، حقوق و قوانین فردی و اجتماعی و احکام عبادی از قبیل نماز و روزه و زکات و حج ... است . با اندکی تامل نیز می توان به گستردگی موضوعات در صحیفه سجادیه پی برد. ثقل اکبر "قرآن" و میراث ارزشمند به یادگار مانده از ثقل اصغر "صحیفه سجادیه" نه تنها در تنوع مباحث و موضوعات شباهت به یکدیگر دارند بلکه بین این و، نیز پیوند و رابطه ای عمیق وجود دارد که این خود دلیلی بر جدایی ناپذیری انی دو ثقل از یکدیگر می باشد همچنین موید این نکته است که سخنان معصومین علیهم السلام از وی نشات گرفته است و براستی این بزرگواران مصداق عینی و مجسم آیه شریفه "لاینطق عن الهوی" ، "هرگز به هوای نفس سخن نمی گوید" می باشند. آری قرآن به گونه های اقتباس ، تلمیح و اشاره، استشهاد و در صحیفه، جلوه نموده است . تبین و تفسیر درست برخی از آیات نیز در آن بچشم می خورد.